Expositie | Brian O’Doherty / Patrick Ireland

Deze winter presenteert het Van Abbemuseum een kleine retrospectieve expositie van het werk van kunstenaar en schrijver Brian O’Doherty, ook wel bekend onder zijn pseudoniem Patrick Ireland. In deze expositie worden kunstwerken en publicaties tentoongesteld: het bewijs van een coherente maar ook multidisciplinaire kunstenaarspraktijk.
De curator van deze tentoonstelling is Christa-Maria Lerm Hayes,hoogleraar moderne en hedendaagse kunstgeschiedenis en academisch directeur, Amsterdam School for Heritage, Memory and Material Culture, Universiteit van Amsterdam.
Christa-Maria Lerm Hayes is de editor van Brian O'Doherty/Patrick Irelanddat in 2017 is verschenen bij Valiz.

Wat: Expositie Brian O'Doherty/Patrick Ireland
Waar:Van Abbemuseum Eindhoven
Wanneer: 24 november 2019—2 februari 2020

O’Doherty heeft invloed gehad op het tot stand brengen van een van de meest gebruikte metaforen om de moderne tentoonstellingsruimte te beschrijven: de ‘White Cube’. Hij merkte op dat 'een galerij is gebouwd volgens wetten die even streng zijn als die voor het bouwen van een middeleeuwse kerk, [waarin] de aanwezigheid van het vreemde meubelstuk, je eigen lichaam, overbodig lijkt, een inbreuk' (1976). O’Doherty geeft in zijn werk commentaar op de soms vreemde logica van de galerieruimte en analyseert deze scherp. Hij doet dit op een kritische, filosofische en humoristische manier: met het verfijnde proza ​​van een kunstenaar.

Brian O'Doherty werkt als beeldend kunstenaar in verschillende disciplinaire contexten: als programmadirecteur van de National Endowment for the Arts, vooraanstaand theoreticus van institutionele kritiek (Inside the White Cube), kunstcriticus (hij was redacteur van Art in America), tv presentator, medisch arts en literair schrijver. Hij is ook bekend om zijn tijdschrifteditie Aspen 5 + 6 (1967) en zijn pseudoniem, Patrick Ireland, die ontstond in 1972 als activistisch gebaar om te protesteren tegen de moord op leden van de burgerrechtenbeweging in Ierland.

In zijn denken omarmt hij de paradox van het systemisch perspectief. Dat kan worden herkend aan het streven naar zowel institutioneel werk als institutionele kritiek, kunst en kunstwerken zowel binnen als buiten de white cube, en reflecties in en op woord en beeld. O'Doherty bevindt zich op de meest effectieve plek: tussen wal en schip - en hij heeft geworsteld met wat het betekent wanneer degenen die experimenteel werken zich daar bevinden.