Queer Exhibition Histories
- Belicht de inspanningen van LHBTQIA+-kunstenaars en –curatoren die de LHBTQIA+-aanwezigheid in musea en in de samenleving hebben vergroot
- Haalt queer tentoonstellingen uit hun niche in een poging ze tot volwaardig onderdeel van de kunstcanon te maken
- Duikt in (persoonlijke) archieven om deze alternatieve geschiedenissen bloot te leggen
Redactie: Bas Hendrikx
Redactieraad: Bas Hendrikx, Léon Kruijswijk, Valentina Iancu
Met bijdragen van: Tawanda Appiah, Aaron Betsky, Boudry/Lorenz, Övül Ö. Durmuşoğlu, Aleksandra Gajowy, Halyna Hleba, Jessica Gysel, Bas Hendrikx, Kateryna Iakovlenko, Valentina Iancu, Katrin Kivimaa, Rían Kearney, Leonida Kovač, Léon Kruijswijk, Élisabeth Lebovici, Edwin Nasr, Peaches, Katarina Pirak Sikku, François Piron, Rebeka Põldsam, Karol Radziszewski, Sylvia Sadzinski, Sara Salminen, Airi Triisberg, Eugenio Viola, Liang-Kai Yu
Juli 2023, Valiz, met steun van Mondriaan Fonds, Prins Bernhard Cultuurfonds, Hendrik Muller FondsHendrik Muller Fonds; Onderzoek ondersteund door Mondriaan Fonds, Amsterdam Fonds voor de Kunst | paperback | 23 x 17 cm (h x b) | 288 pp. | Engels | ISBN 978-94-93246-13-3 | € 27,50
In de pers
Bespreking van Queer Exhibition Histories door Laura Herman in De Witte Raaf
In de geschiedenis(sen) die we kennen van kunsttentoonstellingen zijn LHBTQIA+-kunstenaars en –curatoren altijd onderbelicht geweest, of in vergetelheid geraakt. Deze nieuwe titel in de PLURAL-serie gaat in op deze vergeten en verborgen geschiedenissen, door een groot aantal tentoonstellingen en andere presentaties van LHBTQIA+-kunstenaars en –curatoren onder de loep te nemen.
Queer Exhibition Histories bestaat uit praktijkonderzoeken, interviews en essays die de nadruk leggen op verschillende queer tentoonstellingen en hun manieren van documentatie en archiveren. Veel van deze projecten hadden een korte levensduur of werden tussen de muren van de privéruimte gehouden, ver buiten de instituties en ook zonder enige institutionele of andere erkenning. Hierdoor werden de tentoonstellingen vaak met weinig tot geen budget samengesteld, werden ze nauwelijks gedocumenteerd en werd er zo goed als geen aandacht aan besteed in de media. Om die reden is de nalatenschap van deze projecten veelal afhankelijk van persoonlijke archieven, herinneringen en parafernalia, waar niet altijd even makkelijk toegang toe te vinden is. De evenementen waren niet altijd louter kunstzinnig, maar tegelijkertijd discursief, activistisch en educatief, en hielpen om een gemeenschap te bouwen. Op de intersectie van ‘queerness’ en hedendaagse kunst onderzoekt Queer Exhibition Histories hoe de inspanningen van LHBTQIA+-kunstenaars en –curatoren hun openbare aanwezigheid hebben bevorderd.